มุหัมหมัด ล่าเม๊าะ
#แหล่งอาหาร จากนาทับไปตลิ่งชั่นไปสุดที่สะกอม3ตำบลนี้มีอาชีพหลักมาตั้งแต่บรรพบุรุษเขาอยู่กับเล(ทะเล) คนเฒ่าคนแก่เล่าให้ผมฟังบ่อยว่า ในอดีตแม่ค้าปลาจากตลิ่งชั่น สะกอม หรือนาทับจะทูนปลา(เป็นลักษณะของผู้หญิงเอาปลาแห้งใส่ในกะเฌอหรือกะละมังตั้งบนศรีษะ)เดินทางด้วยเท้าพาปลาไปขายที่ตลาดนัดวันอังคารที่อำเภอนาทวี บางคนจะไปพักแรมแถวๆบ้านคู บ้านแคและป่าระไมบางคนก็ไปกับรถถีบ ต่อมาก็มีรถสองแถว หัวเป็นเหล็กข้่างหลังเป็นไม้ คนทั่วไปเรียกว่ารถนาคิก รถแบบนี้หาดูได้แถวกระบี่ พังงา ภูเก็ตพวกฝรั่งนักท่องเที่ยวชอบนั่งกินลมชมทะเล
รถสองแถวบรรทุกแม้ค้าและสิ่งของเต็มคันรถบนหลังคาด้วยนะ เพื่อไปนัดวันอังคารกับนัดวันศุกร์ที่ต้นไทรน้ำขาว จะเห็นได้ว่าคนเลจะมีความสัมพันธ์กับคนชาวเหนือ(คนจากบ้านคูแคป่าระไมไปจนสุดไปนาทวี)มาตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน
บางคนก็ได้ปลาพาไปแลกกับข้าวเปลือก ตอนผมเด็กๆมีญาติจากสะกอมไปช่วยเก็บข้าวให้ที่บ้านครั้งละเป็นสิบๆวัน ที่ขาดไม่ได้ทุกทีเวลาญาติจากสะกอมไปที่บ้านก็ต้องมีเคยมาฝาก ทุกวันนี้ผมยังได้รับของฝากจากพี่น้องสะกอมนาทับอยู่บ่อยๆ
ช่วงนั้นก็ได้กินข้าวเหนี่ยวกับปลาแห้ง กลางเที่ยงก็กินข้าวกับบูดู ก่อนจะกลับบ้าน(สะกอม)กลางคืนก็หนวดข้าวเพื่อพากลับบ้านเป็นการช่วยเหลือกันของคนในอดีต
ความเป็นแหล่งอาหารสังเกตได้จากคนขายปลาทั้งในตลาดสดจะนะ เทพา นาทวี ทุ่งหวัง บ่อยาง(สงขลา) หาดใหญ่ ทั้งแก่ทั้งสาวทาลูด(ลิปสติก)ปากแด๊งแดง แลงสำเนียงวิลเทจที่เสียงดัง ฟังแล้วชัดถ้อยชัดคำ บางคำเป็นคำราชาศัพย์ ผมจำได้ว่าภาษาสะกอมเคยมีงานวิจัยอยู่ในฐานข้อมูลของภาคใต้ (ถ้าจำไม่ผิด)มันเป็นเอกลักษณ์ที่โดนเด่นของสงขลา บางคนกินหมากปากแดงเหมือนทาลูดดูๆก็น่ารักไปอีกแบบ แม่ค้าเหล่านี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก คือชาวสะกอม ตลิ่งชั่น นาทับทั้งนั้น ช่วงไหนเกิดมรสุมพวกเขาออกทะเลไม่ได้ ปลาก็แพง เพราะความต้องการมากแต่ของมีน้อย ตามหลักเศรษฐศาสตร์ ดีมานสัปพลาย(Demand-supply)บางทีชาวสวนยางขายยาง3กิโลยังซื้อปลาไม่ได้สักกิโล เอ๊าจริงครับเพราะยางช่วงนี้ราคาแย่มากๆจนเจาพูกใดติดปากไปแล้วว่า #ยางสามโลร้อย มันเป็นดัชนีชี้ว่าเศรษฐกิจภาคใต้มันตกต่ำมากและขาดปลาไม่ได้เพราะคนอายุมากหมอบอกว่าให้กินปลางดเนื้อได้ก็ดี
พอลมเงียบชาวประมงออกทะเลได้ พวกเราชาวนาชาวเขา พวกแจ็ก พวกแขก ก็ได้กินปลาสดๆถูกๆจากโบเลคือชาวประมงจาก3 คำบลนี้แหละ #อะโบ๋ยมะจระโพง 555
แค่พวกเขาออกเลไม่ได้ในฤดูมรสุมเพียงไม่กี่วันพวกเราก็ว่า ปลาแพงๆ หามายปลาๆ เบื่อกินไก่ขาว ไก่พันธุ์ ชาวบ้านบางคนว่าไ่ก่่ซีพี บางก็คิดไกลไก่ไม่มีกระดุกฮาลาลมายวะ
#ปลาสดๆรสหวาน
#กุ้งกะหร่อย
#เคยกะหรอย
#หอยกะใหญ่
#อร่อยทั้งเพ
ช่วงโควิด19 วันก่อนมีชาวประมงสวนกงนำปลาสดมามอบให้เจ้าหน้าที่แพทย์พยาบาลโรงพยาบาลจะนะ นำโดยบังนีสวนกงเพื่อเป็นกำลังใจกับกองทับทหารชุดขาวที่เป็นทับหน้าที่สู้กับโควิด 19
ในยามที่สังคมส่วนหนึ่งมีความยากลำปากทำมาค้าขายไม่ได้จากมาตรการป้องการแพร่ระบาดของโควิด19 เราจะเห็นว่าพี่น้องชาวประมงจะนะเอาปลาสดๆไปปรุงอาหารเลี้ยงพี่น้องชาวเมืองหาดใหญ่เป็นการแบ่งปันกันในยามที่ส่วนหนึ่งกำลังขาดแคลน เพราะ#เราไม่ทิ้งใคร ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ https://youtu.be/ccXRDkyy61E
ถ้าลงไปทางใต้ต่อไป พบว่านอกจะนะมีลำคลองแม่น้้ำหลายแห่งที่สำคัญคือคลองนาทับออกสู่ทะเลที่ปากบางนาทับตำบลนาทับ คลองสะกอมออกที่ปากบางสะกอมตำบลสะกอมทั้งสอง #เฮ้ยผิดแล้วๆ ไม่ผิดเพราะตำบลสะกอมมันมี2ตำบลคือสะกอหนึ่งอยู่ในอำเภอจะนะอีกหนึ่งอยู่ในอำเภอเทพาที่มีความปัญหาเกี่ยวกับโครงการโรงไฟฟ้าถ่านหิน
แม่น้ำสองสายนี้ที่มีต้นน้ำมาจากอำเภอนาทวี เป็นแหล่งประมงน้ำจืดตลอดสายของ 2 แม่น้ำ ในท้องตลาดนอกจากมีการขายปลาทะเลแล้วยังมีการขายปลาน้ำจืดแม้จะไม่มากแต่ก็พอหาได้ไม่ขาด ปลาน้ำจืดก็มีหลากหลายพันธุ์ เช่น ปลาชะโด ช้อนไช ดุกด้าง ดุกเนื้ออ่อน ดุกลำพัน ปลาแก้มช้ำ ปลาเกต หมอ ปลาแปละ ปลาโสด ปลาตะเพียน ฯลฯ
ก่อยมีการลอกคลองนาทวีมีชาวบ้านแถวริมคลองมีการดักไซ ดำน้ำน้ำปลาหากุ้งแม่น้ำได้ตัวใหญ่ๆขาดสามสี่ตัวกิโลส่งไปขายที่ตลาดกิมหยงหาดใหญ่กิโลละ300 -400บาท บางบ้านจะมีหัวกุ้งตัวใหญ่ๆติดอยู่บ้างฝาบ้าน ปัจจุบันอาชีพประมงน้ำจืดกำลังจะหมดไปเพราะกุ้งปลาอยู่ไม่ได้
การลอกคลองผมก็ว่าดีแต่ถ้าจะให้ดีก่อนลอกมันน่าจะต้องมีการศึกษาว่า ลอกอย่างไรลอกแล้วให้กุ้งปลาอยู่ได้เพราะคลองก็คือแหล่งทำมาหากินของชาวบ้านด้วย #คลองไม่ใช่เป็นท่อน้ำ
นอกจากนี้ก็เป็นประเภทปลาสวยงาม เช่นปลากัดสายพันธุ์ต่างๆ น่าเสียได้ที่บางพันธุ์เริ่มจะหาดูได้ยากและบางชนิดก็สูญพันธุ์ไปแล้ว บางคนได้ปลามากๆก็แปรรูปทำเป็นปลาแห้ง หรือหมักเกลือไว่ในโอ่ง คนทั่วไปจะเรียกทั้งว่า#ปลาเค็มหรือบางคนเรียกว่า#ปลาส้ม
ตอนเช้าๆกินกับข้าวเหนียวร้อนๆโดยเฉพาะข้าวเหนียวดำ บางคนเอามะพร้าวที่คูดแล้วมาคลุกเคล้ากับข้าวเหนียวเรียกว่าเหนียวดำซาวพร้าว มองลงไปในชามข้าวเห็นเหมือนกับดาวในท้องฟ้าของค่ำคืนที่ไร้แสงจันทร์อะไรอย่างนั้น กินอร่อยมาก มีขายตามร้านน้ำชาข้าวยำตอนเช้า ตลาดจะนะก็มีที่ร้านหมานบังโอ๊ะที่ตลาดหาแยก และตามร้านน้ำชาในหมู่บ้าน
คำว่าเหนียวดำซาวมะพร้าวหรือซาวพร้าวมันเป็นที่มาของคำเปรียบเปลยคนผิวตำที่ชอบทาแป้งโปะครีมจนหน้าขาว เขามักพูดยอกล้อกันว่า #เหมือนเหนียวดำซาวพร้าว ผู้เขียนต้องขอโทษต้องขอโทษคนผิวดำทุกคนนะส่วนผู้เขียนนี้ผิวขาวแต่ก็มีขาวอยู่นิดเดียวนอกนั้น… ฮ่าฮ้า
เรื่องอาหารไม่จากน้ำเค็ม(ทะเล)หรือน้ำจืด(คลองหรือแม่น้ำ)เป็รายได้ที่หล่อเลี้ยงคนจะนะให้มีกินมีใช้ เหลือกินเหลือใช้ได้แบ่งบันกัน ได้ช่วยเหลือกัน เป็นทุนการศึกษาของเยาวชน เป็นค่ารักษาพยาบาล เป็นจีดีพี (GDP :gross domestic product) มูลค่าตลาดของสินค้าของคนจะนะรายได้จากการขายปลาของคนจะนะปีละกี่ร้อยล้านกี่พันล้าน ปัจจุบันยังไม่มีหน่วยงานใดเข้ามาศึกษากันอย่างจริงจัง เป็นฐานเศรษฐกิจที่มีความมั่นคงในระดับล่างทั้งแนวตั้งและแนวนอนเป็นต้นทุนจากธรรมชาติที่พระเจ้าให้มามากมายมหาศาล ปลาหลายชนิดส่งเข้าครัวอาหารภัตตาคารหรูที่พวกเศรษฐีคนรวย คนมีตำแหน่งสูงๆชอบไปนั่งกินกัน
ทะเลจะนะไมได้เป็นแหล่งอาหาร ไม่ได้รายได้ให้คนจะนะเท่านั้น มันยังเป็นอาหารสร้างรายได้ให้กับคนสงขลาคนไทยไปถึงคนอาเซี่ยนด้วย
#จะนะมันมีดีอยู่แล้วพัฒนาจะนะมันต้องพัฒนาในสิ่งที่เขามี
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2679578742171116&id=100003570486981
2,566 total views, 2 views today
More Stories
SEC ภาคใต้กับSEA สงขลา-ปัตตานี
สู่พรบ.สันติภาพ เพื่อประกันกระบวนการสันติภาพชายแดนใต้
ฮัจญ์ไทยในภารกิจทูตสันติภาพใน 3 ภารกิจ จชต.