ตั้งแต่จำความได้… รู้ว่าพ่อเป็นครูสอนศาสนาที่โรงเรียนปอเนาะแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ๆ พ่อกับแม่ได้เจอกัน สิ่งที่เด็กคนหนึ่งในขณะนั้นรับรู้ได้ คือครอบครัวเราค่อนข้างลำบากเนื่องด้วยรายได้ที่น้อยนิดจากเงินเดือนครูของพ่อ แต่ยังดีที่มีรายได้จากการทำขนมและขายข้าวยำของแม่ที่พอมาชาวยจุนเจือค่าใช้จ่ายในครอบครัวเราได้ (แต่แม่ต้องเหนื่อยมาก ทั้งทำขนมและรับจ้างเย็บผ้า) ทำให้ชีวิตในวัยเด็กผมไม่ค่อยประทับใจกับอาชีพครูมากนัก แต่โชคดีที่สมัยเรียนประถมผมได้เจอครูดีๆ หลายคนที่คอยช่วยเหลือและเราสัมผัสได้ในความรักความปรารถนาดีของคุณครู ทำให้ผมยังรู้สึกถึงคุณค่าของการเป็นครูได้อย่างมากมายเช่นกัน แต่ถามว่า โตขึ้นอยากเป็นครูไหม …ตอบเลยว่า ไม่ …ซึ่งต่อมาพ่อเองก็จำใจต้องลาออกจากการเป็นครูปอเนาะ มาทำสวนยางและสอนกีตาบที่บ้านตอนกลางคืน เพราะรายได้ครูในขณะนั้นไม่พอเลี้ยงดูครอบครัว แม้จะมีลูกแค่คนเดียวในตอนนั้นก็ตาม(น้องๆ ยังไม่เกิด)
แต่แล้ววิถีชีวิตของผมก็วนเวียนอยู่กับการสอน สอน และสอน อย่างหนีไม่พ้น จำได้ว่า ตอนเรียน ม.ต้น กลางวันไปโรงเรียนในเมือง กลางคืนต้องกลับมาเป็นครูสอนอัลกุรอานและตัจวีดให้กับเด็กประถมที่สุเเหร่า สมัยเรียน ม.ปลาย ครูใช้ให้เป็นติวเตอร์ สอนพิเศษให้รุ่นน้อง ม.ต้น ในวันหยุด พอมาเรียน ป.ตรีในมหาวิทยาลัย ก็ต้องหารายได้ด้วยการสอนพิเศษตอนกลางคืนให้นักเรียน ม.ปลาย (เพราะที่บ้านไม่เงินส่งเรียนได้มากนัก) พอเรียนจบ ป.โท เพื่อนก็ชวนเป็นอาจารย์พิเศษสอนระดับ ป.ตรี ในมหาวิทยาลัย ช่วงวันเสาร์ อาทิตย์ ทำได้ซักพักหนึ่ง ต่อมาทำงานบริษัทก็รับงานเป็นวิทยากรบรรยายและเป็นที่ปรึกษาให้หน่วยงานต่างๆ
สรุปแล้วคือชีวิตผูกพันอยู่กับงานสอน สอน สอน อย่างหนีไม่พ้น
มาถึงตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่ จากจุดเริ่มต้นทำโรงเรียนในฐานะผู้ร่วมก่อตั้ง ขยับมาเป็นกรรมการบริหาร ทำไปๆ สุดท้ายต้องลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการวิศวกรรมในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งเพื่อมาเป็นผู้จัดการโรงเรียนเล็กๆ มาถึงตอนนี้ลงมาเป็นครูระดับประถมแล้ว (อีกหน่อยคงต้องสอนเด็กอนุบาล อิอิ) แม้จะเป็นงานที่ไม่มีรายได้เหมือนงานวิศวกรที่เราชอบ หรือได้ค่าตอบแทนแบบผู้บริหารบริษัทเอกชนซึ่งที่เป็นงานที่ท้าทายความสามารถ แต่การเป็นครูก็ทำให้เรามีความสุขอย่างมากมาย ความสุขที่ได้อยู่กับเด็กๆ ความสุขที่ได้มอบสิ่งดีดีให้คนรุ่นต่อไป เข้าใจได้เลยว่า ในความลำบากเพราะความยากจนของพ่อสมัยเป็นครู พ่อก็คงมีความสุขกับการทำหน้าที่ครูเข่นกัน คงเป็นดูอาอ์ของพ่อ ที่ทำให้ผมหนีความเป็นครูไปไม่พ้น จนผมได้สัมผัสความสุขของการเป็นครู อย่างที่พ่อเคยเป็น …
บางครั้งสิ่งที่เราชอบ อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับชีวิตเรา แต่สิ่งที่เราเคยไม่ชอบ อาจจะเป็นสิ่งที่ดีกว่า …เราอาจจะไม่รู้แต่พระองค์ผู้ทรงรอบรู้ ทรงจัดวางสิ่งที่ดีกว่าเสมอ
#อัลฮัมดูลิลลาฮ์
663 total views, 2 views today
More Stories
SEC ภาคใต้กับSEA สงขลา-ปัตตานี
สู่พรบ.สันติภาพ เพื่อประกันกระบวนการสันติภาพชายแดนใต้
ฮัจญ์ไทยในภารกิจทูตสันติภาพใน 3 ภารกิจ จชต.