การเสียชีวิตของครูด้วยโควิดสะท้อนศักยภาพ ผู้บริหารประเทศ

อาจารย์อับดุลเล๊าะ เซ็ง

เห็นข่าวการจากไปของคนในวงการเดียวกันจากการคิดเชื้อโควิด และคนรู้จักใกล้ชิดหลาย ๆ คน เริ่มติดโควิดกันเป็นครอบครัว

เช้านี้เลยยกหูคุยกับผู้บริหารโรงเรียน ผู้ที่เป็นกรรมการด้านการศึกษาต่าง ๆ ในระดับจังหวัด เรื่องความคืบหน้าของการหาวัคซีนมาฉีดให้กับกลุ่มคนในวงการการศึกษาว่า เรื่องไปถึงไหนอย่างไรบ้าง เพราะเราเองและโรงเรียนหลาย ๆ โรงก็ส่งรายชื่อไป 3-4 รอบแล้ว แต่ยังไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เรื่องที่ส่งก็หายไปในกลีบเมฆไปเลย

สอบถามไปสอบถามมาได้เรื่องกลับมาว่า ส่งเรื่องไปส่วนกลางไปศบค. แล้ว ทำให้ชัดเจนว่า เรื่องนี้มันมาจากการไร้ความสามารถ ในการหาและการจัดการวัคซีนของรัฐบาลและคณะทำงานจัดหาวัคซีนในระดับประเทศ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนทำงานในระดับจังหวัดแต่อย่างใด

ประชาชนตาดำ ๆ หน่วยงานต่าง ๆ ระดับจังหวัดได้แต่รอตาปริบ ๆ ไมสามารถทำอะไรได้ คนเริ่มตายกันเยอะ ความเดือดร้อนก็เริ่มทวีคูณไปมากในทุก ๆ ภาคส่วน เริ่มจะทนไม่ไหวกับรัฐบาลนี้เสียแล้ว วันนี้เลยเกิดอารมณ์โกรธ อารมณ์โมโหขึ้นมาแบบรู้สึกว่านานมาแล้วที่ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรแบบนี้

ทำไมรัฐบาลถึงไม่มีความสามารถเช่นนี้ ทำไมยังเมินเฉยกับความตายของคนในระดับพัน ๆ คน กับความเดือนร้อนของประชาชน คนหมู่มากได้เช่นนี้

ไม่เคยเห็นรัฐบาลที่แย่ ที่ไร้ประสิทธิภาพแบบนี้มาก่อนเลย
มันแย่…จริง ๆ

 6,301 total views,  4 views today