“Write for Democracy”เรื่องสั้น : ด้วยสิทธิในฐานะพลเมือง

นิทรรศการงานเขียน “Write for Democracy”
ลำดับที่ 09 | เรื่องสั้น
ชื่อผลงาน : ด้วยสิทธิในฐานะพลเมือง
•

“มันควรจะเป็นประชาธิปไตยที่แท้จริง ไม่ใช่จอมปลอม” นักศึกษาชาย วัย ๒๒ ปี นายไทน์ ได้สบถคำพูดขึ้นท่ามกลางการชุมนุมของนักศึกษา
และยังมีอีกหลาย ๆ คำพูดที่สื่อถึงความเป็นเผด็จการของบ้านเมืองเรา พวกเขาต้องการแค่
“ประชาธิปไตยที่แท้จริง” ไม่ใช่จอมปลอมและเพียงแค่เห็นว่ามันถึงเวลาที่ต้องแสดงพลังประชาชนให้รู้ว่าไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่บางกลุ่มทำ โดยเฉพาะความอยุติธรรมที่เกิดขึ้น“เฮ้อ สุดท้ายแล้วนั่นนะ” ไทน์เริ่มพูดกับเพื่อนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ชื่อว่า สารวัตร
ไทน์พูดต่อว่า “นักการเมืองบางคนมักมองว่าสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้เป็นสิ่งที่สร้างความรำคาญ และต้องถูกควบคุม เป็นความไม่เหมาะสม เขาบอกให้เราไปตั้งใจเรียน คือ เราก็ตั้งใจเรียนอยู่แล้วแหละแต่การถามหาความเป็นธรรมก็เป็นหน้าที่ของเราในฐานะพลเมืองไทยด้วย”
“ นั่นสิ จริง ๆ นานาจิตตังที่เกิดขึ้นก็เพราะการเเย่งชิงเเละห่วงเเหนอำนาจมิใช่เหรอ?” สารวัตรกล่าว
•
เพื่อนข้าง ๆ ที่ฟังแล้วเริ่มเสริมความคิดเห็นขึ้นมากันแต่ละคน บ้างก็ว่า “ไหงล่ะ ก็เขาว่าเรา เป็นคนรุ่นใหม่นี่ คนรุ่นใหม่ที่เขาเข้าใจว่าหัวรุนเเรง ก็นึกไม่ออกว่ารุนเเรงเเบบไหน”
เพื่อนอีกคนพูดต่อท้ายทันทีหลังจบประโยค “ที่ไอ้ไทน์พูดมันก็จริง แต่เราก็อย่าได้สนใจไปเลย ถ้าเราไม่ออกมาเคลื่อนไหวทวงคืนความยุติธรรม แล้วจะให้คนประเทศไหนมาทำล่ะ?” เพื่อน ๆ ต่างพยักหน้าเห็นด้วย
“ภายในเวลาไม่กี่ปี มีพรรคถูกยุบไป 2 พรรค ยุบง่ายกว่าสิวฉันอีกนะเนี่ย” หลังจากจบประโยค เพื่อน ๆ ต่างพากันหัวเราะ ขำม้วนกันเลยทีเดียว ราวกับตอนนี้ไม่ได้มาประท้วงยังไงยังงั้น

•
เวลาการชุมนุมผ่านไปได้ชั่วโมงนึงก็ยุติลง หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้าน เพื่อน ๆ ทุกคนก็ทยอยกลับบ้านกันหมด คงเหลือแต่ไทน์ และสารวัตร ที่เพิ่งจะเริ่มเดินกันออกจากที่ตรงนั้น เพื่อกลับไปยังที่พัก ระหว่างการเดินกลับของทั้งสองคน สารวัตรก็เริ่มพูดขึ้นมาว่า
“เราก็ทำดีที่สุดเเล้ว”
“อืมม…” ไทน์กล่าวตอบพร้อมกับพยักหน้า และพูดต่อขึ้นว่า“เราทุกคนก็มีสิทธิ เสรีภาพที่จะออกความเห็นเสนอแนะ แต่เราทำดีที่สุดแล้ว ถ้ามองในมุมมองของนักศึกษาซึ่งก็เป็นประชาชนคนนึงนะ” ไทน์พูดเสร็จพร้อมส่งยิ้มให้ ><
•
หลังจากเดินทางมาสักพักหนึ่งก็ถึงที่พักของทั้งสองคน เป็นหอพักที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนเดินเข้าหอพักด้วยความภูมิใจ พร้อมที่จะหลับและเริ่มต้นวันพรุ่งนี้ที่สวยงาม
•
ผู้เขียน : นางสาวนัสรีน เบ็ญหมัน
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4
โรงเรียนรุ่งโรจน์วิทยา
ภูมิลำเนาจังหวัดสงขลา

 736 total views,  2 views today