กลุ่มชนเผ่าอัสรี หรือ ซาไก ยุคไฮเทค ในป่าฮาลาบาลา แต่งตัวทันสมัยพกโทรศัพท์มือถือหลงเข้าเมือง เจอเจ้าหน้าที่ ขอเพียงเมล็ดพันธุ์พืชทางการเกษตรไปปลูกใช้ดำรงชีพในป่า

แชร์เลย

ทีมข่าว BETONG NEWS รายงาน.

เย็นวันวันที่ 11 ก.ย.62 นายชาคร คงเสรีกุล ปลัดอำเภอเบตง หัวหน้ากลุ่มงานความมั่นคง ได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่า ได้มีชนเผ่าอัสรี หรือซาไกหลายคน ทั้งชาย หญิง และเด็กเล็ก เข้ามาอยู่ในขนำของชาวบ้านในพื้นที่ หมู่4 ต.ยะรม อ.เบตง จ.ยะลา จึงเดินทางไปตรวจสอบพร้อมเจ้าหน้าที่ ฉก.ตชด.44, อส, พบว่าที่ขนำยกพื้นมุงด้วยสังกะสีไม่มีฝากั้น ในสวนผลไม้ของชาวบ้านมี ซาไก พักอยู่เต็มขนำ มีชาย 8 คน หญิง 4 คน และเด็ก 6 คน อายุน้อยสุดประมาณ 2 เดือน จึงนำอาหาร น้ำดื่ม มอบให้แล้วทำการสอบถามว่ามาจากไหนแล้วจะไปที่ไหน

นายอีเกิ้น อายุ 40 ปี ซึ่งเป็นผู้นำกลุ่ม เล่าว่า กลุ่มของตนมีอยู่ด้วยกันประมาณ 40 กว่าคน อาศัยอยู่ในป่าฮาลาบาลา ใกล้ฐานดาหลา ในเขต อ.ธารโต ซึ่งเป็นฐานเก่าของเจ้าหน้าที่ ตชด.445 ต้องการเมล็ดพันธุ์พืชทางการเกษตรไปปลูกไว้บริเวณที่ทับ หรือที่พักของพวกตน เพื่อใช้ในการดำรงชีพ จึงได้เดินทางออกมาที่บ้านจุฬาภรณ์10 ต.อัยเยอร์เวง อ.เบตง โดยได้ใช้เวลาเดินทาง 3 วัน แล้วโบกรถชาวบ้านให้มาส่งเพื่อจะมาหานายนาเซ โต๊ะเฮง พนักงานพิทักษ์ป่าไม้ อุทยานแห่งชาติบางลาง ซึ่งมีบ้านพักอาศัยอยู่ในพื้นที่ ต.ยะรม และเป็นคนที่พวกตน สนิทและไว้ใจ ให้ช่วยหาเมล็ดพันธุ์พืช เพื่อจะได้นำไปปลูก แต่นายนาเซ ไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัด พวกตนจึงได้มาพักอาศัยอยู่ที่นี้ 2 วันแล้ว เพื่อคอยนายนาเซกลับมาในวันพรุ่งนี้ หลังจากได้เมล็ดพันธุ์พืชตามที่ต้องการแล้วก็จะเดินทางกลับไปในป่าฮาลาบาลา ส่วนอาหารระหว่างที่พักอยู่ก็จะมีชาวบ้านนำมาให้

จากการสังเกตพบว่า ซาไกกลุ่มนี้ แต่งตัวทันสมัยจากเดิม บางคนมีโทรศัพท์มือถือใช้ จึงได้สอบถาม ทราบว่า ได้มีชาวบ้านให้มาเพื่อใช้ติดต่อกับคนในเมืองที่รู้จัก เวลาต้องการความช่วยเหลือ หรือมีงานรับจ้างถางสวน ก็จะมีชาวบ้านโทรไปบอก หากแบตโทรศัพท์หมดก็จะเข้าหมู่บ้านขอชาวบ้านชาร์จแบตโทรศัพท์ พร้อมเพาเวอร์แบงค์ โดยนำผลไม้หรือของป่าไปแลกกับชาร์จแบตโทรศัพท์แต่ละครั้ง ไว้เป็นสินน้ำใจ แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่ค่อยรับ เพียงต้องการช่วยเหลือซึ่งกันและกันเท่านั้น
นอกจากนี้ นายอีเกิ้น ยังเล่าให้ฟังอีกว่า ซาไก ในป่าฮาลาบาลา มีอยู่หลายกลุ่ม เมื่อก่อนจะใช้ชีวิตอยู่แต่ในป่า ไม่มีเสื้อผ้า ใช้ใบไม้ปกปิดร่างกาย ย้ายถิ่นฐานไปเรื่อยๆ เพื่อหาอาหาร เวลาเจอผู้คนแปลกหน้าก็จะหลบซ่อน ปัจจุบันเมื่อผู้คนในเมืองเข้าไปเที่ยวในป่ามากขึ้น และได้นำอาหาร เสื้อผ้าไปให้ จึงทำให้ซาไก ไม่กลัว วิธีชีวิตของซาไก ก็เปลี่ยนไป จากที่เมื่อก่อนกินแต่ของป่า เดี๋ยวนี้รู้จักหุงหาอาหาร รู้จักใช้เงิน บางคนก็จะมารับจ้างเฝ้าสวนทำสวน เพื่อหาเงินไปซื้ออาหารเลี้ยงครอบครัว