ชาวบ้านยะหริ่งต้านหนัก! นายแพทย์สุภัทร ชี้เหตุผลทำไมต้อง “ยกเลิกโรงไฟฟ้าขยะยามู” เตือนภัยสุขภาพร้ายแรง-เลี่ยง EIA

อุสตาซอับดุชชะกูรฺ บินชาฟิอีย์ (อับดุลสุโก ดินอะ) : เรียบเรียง

ปัตตานี – 7 พฤศจิกายน 2568
     นายแพทย์สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ ได้ออกมาอธิบายอย่างชัดเจนถึงเหตุผลที่ “เราควรยกเลิกโรงไฟฟ้าขยะยามู” ในอำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี ท่ามกลางการประท้วงอย่างหนักจากชาวบ้านในพื้นที่ โดยมีประเด็นสำคัญอยู่ที่ ที่ตั้งที่ไม่เหมาะสม และความกังวลด้าน ผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ในระยะยาว

ที่ตั้ง ‘รับไม่ได้’ เสี่ยงน้ำท่วม ทำลาย ‘แก้มลิง’ และชุมชน

     นพ.สุภัทร ระบุว่า แม้โดยหลักการโรงไฟฟ้าขยะจะเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ แต่สำหรับโครงการโรงไฟฟ้าขยะยามูนั้น ที่ตั้งเป็นเหตุผลหลักที่ชาวบ้านรับไม่ได้อย่างสิ้นเชิง

• ใกล้ชุมชนและโรงพยาบาล: โรงไฟฟ้าตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้านชุมชนหนาแน่น และโรงพยาบาลยะหริ่งเพียง 1 กิโลเมตร
• ทำลายแก้มลิง: ที่ตั้งของโรงไฟฟ้าคือทุ่งนาและป่าพรุ ซึ่งเป็นพื้นที่ “แก้มลิง” รับน้ำก่อนไหลลงคลองยามูและออกสู่ทะเล นพ.สุภัทรตั้งคำถามถึงความเสี่ยงที่ขยะกองสูงจะถูกน้ำท่วม และผลที่ตามมาคือ คลองยามูจะเน่าเสีย และการเกษตรของชุมชนจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

เจตนาเลี่ยงกฎหมาย? ตั้งกำลังผลิต 9.9 เมกะวัตต์

     นพ.สุภัทร ชี้ประเด็นเรื่องกำลังการผลิตของโรงไฟฟ้า ซึ่งตั้งไว้ที่ 9.9 เมกะวัตต์ โดยมีข้อสังเกตจากชาวบ้านว่า เป็นเจตนาเลี่ยงกฎหมายเพื่อหลบการทำรายงานการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม (EIA) ซึ่งตามหลักแล้ว โรงไฟฟ้าขยะทุกขนาดควรต้องทำ EIA จึงจะถูกต้อง

ขนขยะวันละ 500 ตัน 25 ปี: ความสุขของชุมชนที่หายไป

• ปริมาณขยะมหาศาล: โรงไฟฟ้าต้องใช้ขยะมาเผาวันละ 500 ตัน ซึ่งต้องรับขยะจากนอกปัตตานีด้วย เนื่องจากปัตตานีมีขยะรวมราววันละ 600 ตัน
• ผลกระทบจากรถขนส่ง: รถขนขยะจะวิ่งผ่านชุมชนอย่างขวักไขว่ทุกวัน นาน 25 ปี ทำให้เกิดปัญหา กลิ่นขยะ อย่างรุนแรงต่อเนื่อง นพ.สุภัทรถามว่า “ชุมชนยามูจะมีความสุขไหม”

เตือนภัย ‘ไดออกซิน’ และ ‘โลหะหนัก’ ทำลายสุขภาพระยะยาว

นพ.สุภัทร แสดงความกังวลอย่างยิ่งต่อ ความน่ากลัวทางสุขภาพ เนื่องจากประเทศไทย ไม่มีการแยกขยะอย่างจริงจัง เหมือนในต่างประเทศ

• เผาไหม้ไม่สมบูรณ์: การนำขยะทุกอย่าง รวมทั้งขยะเปียกไปเผา ทำให้ความร้อนในเตาเผาลดลง เกิดการเผาไหม้ไม่สมบูรณ์ และทำให้เกิด สารไดออกซิน หรือ สารก่อมะเร็ง ออกมา
• สารพิษต่อเนื่องยาวนาน (Chronic Low Dose Exposure): ขยะที่ไม่แยกมี โลหะหนัก และสารพิษ (เช่น ตะกั่ว, นิเกิล, แคดเมียม, สารหนู) เมื่อถูกเผาจะกลายเป็นละอองไอออกจากปล่องแล้วตกลงมา การที่โรงงานเดินเครื่อง 24 ชั่วโมงต่อเนื่องยาวนานถึง 25 ปี ทำให้เกิดการสัมผัสสารพิษในปริมาณน้อยแต่ต่อเนื่อง “นี่แหละที่จะทำลายสุขภาพผู้คนรอบโรงไฟฟ้าในระยะยาว”

ชาวบ้านรวมตัวค้าน! รัฐต้องทบทวน

     เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 6 พฤศจิกายน 2568 ชาวบ้านยามูและยะหริ่งได้ลุกขึ้นจัด เวทีคัดค้าน อย่างคับคั่ง เนื่องจากโรงไฟฟ้าตั้งอยู่ “หลังบ้านเขา” ห่างหมู่บ้านใหญ่เพียงกิโลเดียวนพ.สุภัทร ระบุว่าตนเองไปช่วยอธิบายและให้กำลังใจชาวบ้าน โดยเน้นย้ำว่า “เราอยากเห็นคนสุขภาพดี ไม่ใช่ป่วยแล้วค่อยมารักษาให้ดี”

     นพ.สุภัทร สรุปว่า รัฐบาลต้องวางระบบประเทศให้มีการแยกขยะจริงจังแบบเมืองนอกก่อน หากไม่แยกขยะ เผาทุกอย่างเป็นไอ “หายนะทางสุขภาพกับชุมชนแน่นอนครับ” และได้เรียกร้องให้สาธารณชนช่วยกันแชร์ข้อมูลนี้ไปถึงรัฐบาลเพื่อให้ทบทวนโครงการดังกล่าว

(หมายเหตุ: นพ.สุภัทรฯ แจ้งว่าได้ส่งใบลาพักผ่อนแล้ว แต่มีการชี้ว่าถึงลาพักผ่อนก็ถือเป็นข้าราชการตลอด 24 ชั่วโมง และต้องปฏิบัติตามนโยบายรัฐ)