การบูรณาการศาสนากับภาครัฐ: “ทำไม” และ “อย่างไร” ในการต่อสู้ยาเสพติดชายแดนใต้

โดย อุสตาซอับดุชชะกูรฺ บินชาฟิอีย์ (อับดุลสุโก ดินอะ)

    ด้วยพระนามของอัลลอฮฺผู้ทรงเมตตาปรานีเสมอ มวลการสรรเสริญมอบแด่อัลลอฮฺผู้ทรงอภิบาลแห่งสากลโลก ขอความสันติสุขแด่ศาสนทูตมุฮัมมัด ผู้เจริญรอยตามท่านและสุขสวัสดีผู้อ่านทุกท่าน

     การผนึกกำลังครั้งสำคัญระหว่าง ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ (ศอ.บต.), สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด (ป.ป.ส.) และ ผู้นำศาสนา 5 จังหวัดชายแดนใต้ เมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2568 ถือเป็นก้าวที่สำคัญและมีความชอบธรรมอย่างยิ่งตามหลักการอิสลาม ในการวางแนวทางร่วมกันเพื่อแก้ไขปัญหายาเสพติดแบบบูรณาการ

ทำไมต้องมีหลักการอิสลามในการแก้ปัญหายาเสพติด? (Why?)

     หลักการอิสลามถือเป็นรากฐานสำคัญและเป็นแรงจูงใจ (Motivation) ที่ทรงพลังที่สุดสำหรับประชาชนส่วนใหญ่ในพื้นที่ชายแดนใต้ ดังนั้นการดึงผู้นำศาสนาเข้ามาเป็นแกนหลักในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากศาสนาอิสลามมีคำสั่งและหลักฐานที่ชัดเจนในการปกป้องสังคมและห้ามปรามการใช้สารเสพติดทุกชนิด:

• ปกป้องสติปัญญาและร่างกาย (หิฟซุล อักล์): หนึ่งในเป้าหมายหลัก (มักออศิดุชชะรีอะฮ์) ของกฎหมายอิสลามคือการปกป้องสติปัญญา (Intellect). การใช้ยาเสพติดทุกชนิดจัดเป็น สิ่งมึนเมา (ค็อมร์ – Khamr) ซึ่งทำลายสติสัมปชัญญะและร่างกาย ซึ่งถูกบัญญัติห้ามไว้อย่างเด็ดขาด:

          หลักฐานจากอัลกุรอาน: “โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย! ที่จริงอบายมุข และการพนัน และการบูชายัญ และการเสี่ยงทายนั้นเป็นสิ่งโสโครกอันเกิดจากการกระทำของชัยฏอน (มารร้าย) ดังนั้นพวกเจ้าจงออกห่างจากมันเสียเพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับความสำเร็จ” (ซูเราะห์อัล-มาอิดะฮ์ 5:90) แม้บางครั้งพืชกระท่อมจะถูกใช้ในบริบททางประเพณี แต่หากนำมาใช้ในทางที่ก่อให้เกิดอาการมึนเมาและเป็นอันตรายต่อสติปัญญาหรือร่างกาย ย่อมถือว่าขัดต่อหลักการหิฟซุล อักล์

• ปกป้องชีวิตและสังคม (หิฟซุน นัฟส์): การติดยาเสพติดนำไปสู่การทำลายชีวิตตนเอง การก่ออาชญากรรม การเบียดเบียนครอบครัวและสังคม ซึ่งขัดต่อหลักการอิสลามในการดำรงชีวิตที่ดีและมีความรับผิดชอบ
• หลักฐานจากอัลกุรอาน: “และจงอย่าโยนตัวของพวกเจ้าไปสู่ความหายนะด้วยมือของพวกเจ้าเอง” (ซูเราะห์อัล-บะกอเราะฮ์ 2:195)
• การตักเตือนและส่งเสริมความดี (อัมรุ บิลมะอ์รูฟ วะ นะฮ์ยุ อะนิลมุนกัร): เป็นหน้าที่ของมุสลิมทุกคน โดยเฉพาะผู้นำศาสนาและผู้มีอำนาจ (อุลามะอ์) ที่ต้องตักเตือนผู้คนให้ห่างไกลจากความชั่วร้าย (ยาเสพติด) และส่งเสริมความดีงามในสังคม
• หลักฐานจากอัลกุรอาน: “และจงให้มีขึ้นจากพวกเจ้าซึ่งกลุ่มชนที่จะเรียกร้องไปสู่ความดีงาม และใช้ให้กระทำสิ่งที่ชอบธรรม และห้ามปรามสิ่งที่มิชอบ นั่นแหละคือบรรดาผู้ที่ได้รับความสำเร็จ” (ซูเราะห์อาล อิมรอน 3:104)

ผู้นำศาสนาเข้ามามีส่วนร่วมได้อย่างไร? (How?)

     การประชุมครั้งนี้กำหนดทิศทางของการแก้ปัญหาที่ก้าวข้ามเพียงการรณรงค์ไปสู่ การปฏิบัติการเชิงรุกและบูรณาการ โดยใช้ความรู้ทางศาสนาและเครือข่ายชุมชนของผู้นำศาสนาเป็นกลไกหลัก:

1.การป้องกันเชิงรุกผ่านการให้ความรู้ทางศาสนา

• • การบรรยายธรรม/คุฏบะฮ์ (Khutbah): ผู้นำศาสนาใช้เวทีทางศาสนา เช่น วันศุกร์ หรือการรวมกลุ่มอื่น ๆ สอดแทรกคำสอนอย่างสม่ำเสมอเกี่ยวกับโทษทางโลกและโทษทางศาสนาของการใช้ยาเสพติด
  • ศูนย์ฟื้นฟูจิตใจในมัสยิด: ผู้นำศาสนาเป็นแกนหลักในการให้คำปรึกษาและฟื้นฟูเยาวชน/ผู้เสพยาเสพติด โดยใช้หลักการทางศาสนาในการบำบัดทางจิตวิญญาณและความรู้สึกผิดชอบชั่วดี (Tawbah – การสารภาพผิดและกลับตัว)

2.การสร้างกลไกการทำงานร่วมกับภาครัฐ

• • การสำรวจความต้องการของชุมชน: ศอ.บต. จะสำรวจความต้องการจากผู้นำศาสนาโดยตรง เพื่อจัดทำแผนงานที่สอดคล้องกับสภาพปัญหาและความจำเป็นของชุมชนจริง (ไม่ใช่แค่แผนจากส่วนกลาง)
  • การจัดสรรงบประมาณที่ตรงจุด: การปรับปรุงแผนปฏิบัติการระยะปี 2568–2570 และการจัดทำแผนเสนอ ป.ป.ส. ภาค 9 สะท้อนถึงการมอบอำนาจและความไว้วางใจให้ผู้นำศาสนามีบทบาทในการกำหนดทิศทางงบประมาณ เพื่อขับเคลื่อนโครงการในพื้นที่

3.การมุ่งเน้นการปฏิบัติที่ยั่งยืน

• • ไม่จำกัดแค่รณรงค์: ข้อเสนอของผู้นำศาสนาที่มุ่งเน้น การลงมือปฏิบัติจริง และโครงการที่เป็นรูปธรรม (Practical Projects) เช่น การสร้างพื้นที่ทำกิจกรรมทางเลือกให้กับเยาวชน หรือการจัดตั้งศูนย์บำบัดขนาดเล็กในชุมชน (Community-Based Approach) ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดการทำความดีในอิสลามที่ต้องปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอและเห็นผล

การทำงานร่วมกันครั้งนี้จึงเป็น ญิฮาด (Jihad – การต่อสู้ดิ้นรน) ในทางที่ถูกต้อง เพื่อปกป้องสังคมมุสลิมจากภัยร้าย และสร้างความมั่นคงในพื้นที่ชายแดนใต้ตามหลักการอิสลามอย่างแท้จริง

 12,426 total views,  2 views today